بررسی گفتمان‌نما‌های تأکیدی در زبان فارسی با تکیه بر سه فیلم تلوزیونی

گفتمان­نما­ها از عناصر مهم نظام زبان، به­ویژه زبان محاوره و غیررسمی­اند. امروزه، مطالعۀ گفتمان‌نما­ها از مباحث مهم و جدید در زبان­شناسی است. از این­رو، کلام بدون این عناصر صراحت کافی ندارد و ناقص و نامفهوم می­نماید. این واحد­های زبانی، نقش­های متفاوتی در نظام زبان ایفا می­کنند که نقش تأکیدی یکی از آنهاست. با استفاده از گفتمان­نما­ها، گوینده بر بخش خاصی از گفتمان و گاه بر کل آن تأکید می­کند. البته، تأکید مسألة پیچیده­ای در نظام زبان است که از ابزار‌های متفاوتی در بیان آن استفاده می­شود. گفتمان­نما­ها یکی از این ابزار­ها هستند. در پژوهش حاضر، بر بنیاد رویکرد نقش­گرایی و در حوزۀ کاربرد­شناسی، طبق الگوی دولایه­ای برینتون، به بررسی کیفی و کمّی گفتمان­نما­هایی که ایفاکنندۀ نقش تأکیدی هستند پرداخته­ایم. به همین منظور، پیکره­ای گفتاری متشکل از سه فیلم تلوزیونی؛ «پنج تا پنج»، «یه بلیط شانس» و «عموجان هیتلر» برگزیده شده­است.